16 Kasım 2009 Pazartesi

buda mı gol değil

tanıdığım bi kız var. çok sevdiklerimden. bi de çok sevdiğim ilişkisi varDI. bitmiş. bitirmiş oğlan. "hepsi aynı bunların" klişesini hikayenin sonuna ya da başına yapıştıracağımız şekilde hemde. neden orjinal olmazki üzüntüler. neden bir diğerinin hikayesine ya da geçmişteki bir diğer hikayeye benzer. her aşk hikayesi de bir shakespeare oyunundan arak değil midir zaten. orjinal hali kuşbakışından gördüğümüzdür tabi. her hikayenin vardır bi detayı, özeli, kendine haslığı.
kız yazmış an ve an olayın akışını bi yerlere. hissetmiş. üzülmüş. ağlamış. hissettim. okudum. üzüldüm. ağladım. arayıp olanca rahatlığımla gevşek gevşek "boşver lan hepsi aynı" demeyi isterdim. en azından diyicek iki kelimem olurdu. ama yok cümle kurcak kelimelerim köşe bucaktı o an. sinirim de tavan. haa tabi akla gelenlerde küfürdü daha çok. ama az biraz saçmalayacak taraflarım hala bişeyler diyebiliyodu.
- boşver şimdi sen ders çalış tamam mı.



*ahh oğlan kafana zıçıyım senin.

3 yorum:

döt dedi ki...

kitliyorlar insanı diyecek birşey bulamıyorsun

şah dedi ki...

ayrılık fobisi, buna latincede bi bi orjinal isim bulmalılar acilen, çok hastamız var doktor bey..

Adsız dedi ki...

yau demek öyle bi moda var bugünlerde. bizim bölümde de 2 çiftin ayrılık hikayesini dinleyip duruyorum yeaa.

kuzen.