30 Mart 2008 Pazar

gelmedi. gelmediği gibi şöyle oldu böyle oldu adlı bahanelere de sığınmadı. bunuda genelde yapmazdı.
beklemedim. beklemediğim gibi bahaneler duymaya da hazır değildim. bunuda genelde yapmazdım.
"peki, tamam" larla geçiştirceklerim vardı. içimde kaldı. ama bi çocuk ne anlardı ki bunlardan. bende öyle düşünmüştüm zaten hoop bi gün önceden ilk otobüsle arkama bile bakmadan ver elini angara yolları. hıı ne 22 sinde süprüüüz mü yapıcaktın. yokum ben orda. yoktum yani. yap sen yine sürprizlerini mutlu et birilerini. bakıyım yapabiliyo musun? zor gibi be yapamazsın sen boşver yani kasma. bende bildiğim için hiç düşünmedim işte üzülme yani duyduğunda-evet buna bende inanmadım- orda olmadığımı. zavallı çocuk seni oynayabilceğin yerlere götürcektim halbuki, sözlerini tutabileceğin yerlere, sözlerini duymayı özlediğim sessizliklere, yükses seslere sonra ki bende inanmıyorum ben artık çocuklara diyebileyim sen de bunları duyama diye.

Hiç yorum yok: